İçimdeki Ses
Kendini Dinlemeli Bazen
Bazen insan kendini dinlemek ister,
Bir pencerenin ardına saklar kendini
Düşünceler bırakmaz peşini
Umarsızca bakar gibi
Sessizdir hayat ona
Bazen baktığı pencere de daralır
Manzarası bile boğar
Gerçekler ardı ardına gelir gibi
Sahte sözlere aldanmış gibi bakar
Sessizdir gözyaşları bile
Akarken ses çıkarmaz
Yanaklarından süzülüverir
Baktığı pencere dar gelir
Bazen bakar insan bir pencereden
Yalnızlığın vermiş olduğu
Hüzünle bakar, uçsuz bucaksız
Gökyüzüne, kifayetsizdir yaşananlar.
Aldanmışlıklar, boşa geçen bir ömür
Bazen baktığı pencerede mutluluk bulur gibi gönlü coşar gülücükler
Yüzü de aydınlanıverir
Baktığı pencereden
Bazen insan unutulmak ister
Baktı pencereden ufka uçmak
Uzaklara çok uzaklara uçmak ister
Sadece yalnızlığı ve umut
Bazen insan coşar da coşar
Bağırmak ister yeter dermiş gibi
Hayata, insanlara, yükselmek ister
Baktığı penceresine manzarasına inat
Sadece bakar hep bakar Biraz mavi, biraz buruk, Biraz beyaz …