İÇİMDEKİ SES
Tozlu rafımdaki eski dost
Kitaplığındaki rafa bakakaldım.
Eski dost sanki bana seslendi
Artık okumalısın özlemedim mi?
Dermiş gibi, seslendi…
Toslu rafımdaki eski dost
Özlemişim seni…
Aldım elime karıştırdım.
Bir hüzün çöktü neler paylaştık
Sen çocukluğumun en güzel
Kareleriydin. Seninle şenlenirdi
Gönlüm, bazen diyar diyar gezerdim.
Az terlik yemedim anamdan.
‘Yine mi elinde kitap bir tabakta sen getir’
Deyişi kulaklarım da anamın.
Bazen aşklar gizemini bırakırdı…
Rabbime, Çiçeğe, Böceğe daha
Nice güzellikleri yüreğime bırakıverirdi…
Gönlüme bazen hüzün, bazen neşe,
Olurdu hiç sıkılmazdım.
Okudukça, okurdum,
Heyecanlı bir bekleyişle,
Tozlu rafındaki eski dost,
Ne de özlemişim seni,
Yalnız mı bıraktım,
Beni yalnız bırakanlar gibi…
Beni affet olur mu dedim,
Karıştırdığım sayfalarda
Kuru bir çiçek, bir not, bir de iki kurdele
Bir anıyı da gizlemişim sayfalarına
Eski dostumun derinlerine
Tozlu rafımın içindeki eski dost…
Artık bırakmam seni
Bana ne güzellikler getirdin…
Kelime hazneme, gel beraber gezelim
Diyar diyar güzelliklerle…