İÇİMDEKİ SES
Göçmen kuşlar uçardı…
Bu gönül hasrete coşardı
Hayat insana öyle oyun oynar ki.
Bazen hasret kalırdı insan
Gülmeye, güvenmeye ve gülen
Bir yüze…
Hasretin adı güzel ve kasvetli ama sonu,
Uçurum ve ölüm…
Ağlama diyorum yüreğime
Yeter bu gün bitti göz Yaşlarım
Ama işte durmuyor yanaklarıma
Akarken göz Yaşlarım, sanki buz kesiliyor…
Eyyy gönül neden demekten bıkmadın mı?
Haykırmaktan yorulmadım mı?
Çık git yürü yürüyebildiğin
Kadar uzaklara…
Belki karşıdan bir ışık yanar
O kurtuluşun mu dur ki bilmeden yürü…
Belki bir rüzgar seni alırda
Uçurur mu?
Hep bir umut bekler
Durursun…
Belkilerle geçmez ağlarsın…
Artık sil gözyaşlarını…
Dua et Rabbime yar yârim sen diye
Seccaden de ey me basını biraz,
Mağrur biraz mahcup dualardasın…
Şimdi ağla Mevlana yalvarmalısın,
Rabbim kimseyi çaresiz bırakma…
Bilirim çekemediğimiz yükten,
Fazlasını yüklemezsin sen…
İnsan nankör ve yalancı
Kalbini bırak gözyaşlarınla
Akıp gitsin ufka Belki huzuru bulursun…